Koji Chihara

WOOD CULTURES IN PRE-MODERN HOKKAIDO ISLAND: A COMPARATIVE STUDY BETWEEN CENTRAL JAPAN

S u m m a r y

A comparative study was done on “wood culture”, defined as wood selection and utilization methods based on previous researches in archeology, ethnology, and history, between Hokkaido (the most northern island of Japan) and central Japan in pre-modern times, focusing on the four topics shown as follows.

1. “Japanese wood culture” has been regarded as the culture of using softwood such as Sugi-cedar (Cryptomeria japonica) and Japanese cypress (Chamaecyparis obtuse). However, previous studies show that wood culture of the Ainu (Indigenous people of Hokkaido, Japan) was different, where they did not specifically use softwood, but used various hardwoods.
2. In Central Japan, systematic timber consumption for buildings and production of the wooden plate materials employed by splitting technology from the latter “Yayoi” period (400 B.C. ~300A.D), are suggested for high softwood usage. Especially, during the “Satsumon” (700~1300 A.D.) culture and the Ainu culture in Hokkaido, the tran-sition of timber utilization from hardwoods to softwoods did not occur as these phe-nomena were not as notable as in Central Japan.
3. In the Satsumon culture, wooden plates and split woods were often used for housing and boat construction. However, in the Ainu culture, they were not used for housing construction until the 18th century. The Ainu people reused them for making new goods for their own use.
4. Japanese people who migrated from Honshu to Hokkaido during the Edo period (A.D. 1603–1867) harvested large amounts of conifers and planted non-native coni-fers such as Sugi-Cypress. These facts suggested that wood culture in Hokkaido may have changed by influences of ethnics and time.

Keywords: Wood culture, wood utilization, the Ainu people, woody species, Hokkaido Island

KULTURY DREWNA NA WYSPIE HOKKAIDO W OKRESIE PRZEDNOWOCZESNYM: STUDIUM PORÓWNAWCZE Z CENTRALNĄ JAPONIĄ

S t r e s z c z e n i e

Studia porównawcze poświęcone „kulturze drewna”, zdefiniowanej jako sposoby se-lekcji i użytkowania bazujące na poprzednich badaniach archeologicznych, etnologicz-nych i historii, przeprowadzono między Hokkaido (najbardziej na północ oddaloną wy-spą Japonii) a centralną Japonią w czasach przednowoczesnych. Skupiono się na czterech następujących zagadnieniach:

1. „Japońska kultura drewna” uważana za kulturę posługującą się miękkim drewnem, takim jak drewno szydlicy japońskiej (Cryptomeria japonica) i cyprysika japońskiego (Chamaecyparis obtuse). Jednakże wcześniejsze badania pokazują, że kultura drewna Ainu (tubylczy lud Hokkaido) była inna, zamiast miękkiego drewna stosowano różne rodzaje drewna twardego.
2. Duże zużycie miękkiego drewna w centralnej Japonii było spowodowane przypusz-czalnie jego systematycznym stosowaniem w budownictwie i do produkcji płyt drew-nianych wykorzystywanych w technologii łupania od późnego okresu Yayoi (400 rok przed naszą erą ~300 rok naszej ery). Szczególnie w okresie kultury Satsumon (700~1300 rok naszej ery) i kultury Ainu na Hokkaido przejście od używania twarde-go do miękkiego drewna nie nastąpiło, ponieważ te zjawiska nie były tak zauważalne, jak w centralnej Japonii.
3. W kulturze Satsumon płyty drewniane i drewno łupane były często używane do kon-strukcji domów i łodzi. W kulturze Ainu nie było ono jednak używane do budowy domów aż do XVIII wieku. Lud Ainu używał go do wytwarzania nowych produk-tów na własny użytek.
4. Japończycy, którzy przenieśli się z Honsiu na Hokkaido w okresie Edo (A.D. 1603–1867) pozyskiwali duże ilości drzew iglastych i pochodzących z sadze-nia obcych gatunków iglastych, takich jak cyprysik japoński. Te fakty suge-rują, że kultura drewna na Hokkaido mogła zmieniać się na skutek wpływów etnicznych i czasu.

Słowa kluczowe: kultura drewna, użytkowanie drewna, lud Ainu, gatunki drzewiaste, Wyspa Hokkaido

Artykuł do pobrania/Download the article