Navigation
Webcontent-Anzeige
Hans-Joachim Weimann
Zrównoważenie: perspektywa, intensywny rozwój pojecia i jego wypaczenie w odniesieniu do leśnictwa
Początki pojęcia „zrównoważenie“ sięgają 445 r p.n.e. i wiążą się z gospodarowaniem lasami cedrowymi w Libanie. Hans Carl von Carlowitz (1626–1692), opierając sią na Veit Ludvig von Seckendorff, był piewszym, który użył pojęcia „zrównoważenie“ jako naukowego terminu w zakresie leśnictwa. Kolejnych 300 lat mijało na klarowaniu pojęcia, jego rozwoju i wykorzystywaniu przez leśników. Współczesny bum tyczący się tego terminu, a odnoszący do potrzeb krajów rozwijających się, rysuje się w przedziale czasowym pomiędzy konferencjami: FAO w 1951 roku i RIO w 1992 roku. Przeprowadzona analiza jest ukierunkowana na nieszczęśliwą słowną kombinację „zrównoważony rozwój“. „Rozwój, który zaspokaja potrzeby współczesnych pokoleń, jednocześnie nie pozbawiając przyszłych pokoleń szans na zaspokojenie ich potrzeb“ jest właściwym celem. Stosowanie w tym przypadku terminu „zrównoważony rozwój“ jest niewłaściwe. Jest to słuszny w swym założeniu lingwistyczny nonsens.
Słowa kluczowe: zrównoważenie, rozwój, teoria czynszu leśnego, teoria największego dochodu, międzypokoleniowe porozumienie, kraje rozwijające się