Tadeusz Janicki

Zalesianie jako elelment germanizacji krajobrazu Kraju Warty (1939–1945)

Po zajęciu ziem polskich w 1939 r., utworzeniu okręgu Kraju Warty i włączeniu go do III Rzeszy, przedstawiciele władz niemieckich (A. Greiser i H. Himmler) ogłosili pogląd, że pełna germanizacja nowo zdobytych ziem, obok zmiany stosunków narodowościowych, wymaga również przebudowy w niemieckim duchu całego krajobrazu. Podstawowe wytyczne, którymi miano się kierować przy tej przebudowie, wydał H. Himmler jako Komisarz rzeszy ds. Umacniania Niemczyzny w latach 1940–1942. Zgodnie z nimi w Kraju Warty, miało dojść do wytworzenia środowiska przyrodniczego zaspokajającego wymagania rasy niemieckiej, harmonijnie łączącego sieć osadniczą i przyrodę. Jednym z zasadniczych kroków na drodze do osiągnięcia powyższego celu miały być zalesienia i zadrzewienia. Powyższe plany były wynikiem panującego wśród Niemców przekonania, że lesistość Kraju Warty jest niedostateczna. W celu jej podniesienia z 14–15% (w 1939 r.) do 28–30% przewidywano zakrojone na dużą skalę nasadzenia drzew i krzewów w formie zwartych obszarów leśnych, pasów wiatrochronnych i żywopłotów oraz obsadzenie drzewami i krzewami dróg, granic pól, rowów, rzek i zbiorników wodnych, a także zabudowań gospodarskich i całych wsi.

Słowa kluczowe: germanizacja, Kraj Warty, krajobraz, zalesianie

 

Artykuł do pobrania/Download the article